Już na samym początku chciałbym bardzo podziękować, że państwo znaleźli kilka chwil, aby przeczytać ten post.
Trenerem piłki nożnej jestem już kilka lat i od kilku lat konsekwentnie obserwuje to samo zjawisko – zaprzestanie uprawiania sportu przez chłopaków w wieku dorastania – najczęściej między 12, a 16 rokiem życia. Właśnie w tym przedziale wiekowym 90% chłopców porzuca piłkę nożną i inne sporty na rzecz… No właśnie na rzecz czego? Pozostałe 10% najczęściej również rezygnuje, bo nie ma z kim trenować.
Jak wszyscy już zdążyliśmy zauważyć to obecnie żyjemy w specyficznych czasach, gdzie ciekawsze może być siedzenie w czterech ścianach niż doświadczanie życia poza murowanymi domami. Lecz zarówno państwo jak i (na szczęście) również ja załapaliśmy się w latach dorastania jeszcze na życie na świeżym powietrzu, zielonej trawie, betonowych boiskach, rozwalonych ławkach i doświadczaliśmy bezpośredniego kontaktu z drugim człowiekiem. I jestem przekonany, że wszyscy zgodnie przyznamy, że nie zamienilibyśmy tamtych czasów na najlepsze smartfony, tablety, xboxy. Myślę, że także wszyscy tutaj się zgodzimy, że umiejętności interpersonalne nabywane właśnie poprzez spędzanie czasu wśród rówieśników są bardzo ważnym czynnikiem, który pomoże w życiu dorosłym odnieś sukces zarówno w życiu zawodowym jak i prywatnym.
Ja jako trener staram się z chłopakami rozmawiać, traktować ich absolutnie po partnersku, nie wywierać na nich presji, aby regularnie uczestniczyli w zajęciach sportowych. Ale przyznam szczerze, że tą walkę o atencje chłopców, czyli regularne pojawianie się na treningach przegrywam. Kiedy rozmawiam z chłopakami, dlaczego tak wybiórczo pojawiają się na treningach bardzo szczerze odpowiadają co robią. Najczęściej wymieniają gry komputerowe i argument, że im się nie chciało.
Z tego miejsca i w tym miejscu bardzo chciałbym zaapelować do rodziców o wsparcie i przez to zmotywowanie chłopców do REGULARNEGO pojawiania się na treningach. Pozytywnych argumentów zdrowotnych jakie płyną z uprawiania sportu chyba nie muszę tutaj wymieniać, bo wszędzie o tym się mówi, że aktywność ruchowa z wszystkich dostępnych lekarstw jest tym numerem 1.
Jeśli zaś, dla którejś rodziny problemem jest odpłatność za treningi bardzo proszę tylko o wiadomość sms z prośbą o zmniejszenie lub zniesienie składki bez podawania argumentów znalezienia się w trudnej sytuacji finansowej. Do każdej takiej sugestii się przychylam, nie wnikam, nie analizuje.
Na koniec jeszcze raz dziękuję za poświęcenie kilku chwil na przeczytanie tego postu.
I przypomnę także cytat z nagłówka strony w który, kiedyś sam bardzo mocno uwierzyłem:
„Nie każdy może być piłkarzem, ale każdy może mieć w życiu pasję…”
Ze sportowym pozdrowieniem – trener Mateusz