10 PRAWDA NA TEMAT ZWICHNIĘCIA STAWU RAMIENNEGO.
1. Staw ramienny ma największą ruchomość w ciele człowieka. Głowa kości ramiennej jest dużo większa od panewki stawu. Ten fakt właśnie predysponuje staw ramienny do częstszego wypadania (zwichnięcia).
2. Wypadnięcie głowy kości ramiennej z panewki (zwichnięcie) najczęściej odbywa się w kierunku przednio dolnym. Jeśli tylko pewna część głowy kości ramiennej opuści panewkę, a nie całość – mówimy wtedy o podwinięciu.
3. Konsekwencją zwichnięcia stawu ramiennego: jest uszkodzenie więzadeł, ścięgien stożka rotatorów, torebki stawowej, a także może dojść do złamania Hill-Sachsa (wgniecenie głowy kości ramiennej przez panewkę). Lub złamanie Bankarta czyli złamanie przyczepu obrąbka stawu w przedniej części panewki.
4. Czasami także przy zwichnięciu dochodzi do porażenia nerwu pachowego – problem z odwiedzeniem ramienia. Nerw pachowy unerwia mięsień naramienny i obły mniejszy.
5. Zwichnięcie tylne na zdjęciu RTG może dać pozornie prawidłowy obraz, dlatego należy powoli ocenić takie zdjęcie.
6. Zwichnięty bark, który samoistnie nie wrócił na swoje miejsce trzeba bezwzględnie nastawić. Wykonać następnie zdjęcie RTG i kontrolować zaburzenia czucia i ukrwienia w kończynie.
7. Jeśli pacjent przed 20 rokiem życia zwichnął staw, jest duże prawdopodobieństwo, że w przyszłości to będzie sytuacja powtarzalna.
8. Przy dużych problemach z barkiem o operowaniu pacjenta nie decyduje wiek metrykalny, lecz to jakie pacjent ma oczekiwania od życia, jak bardzo jest aktywny zawodowo-sportowo-rekreacyjnie.
9. U pacjent w starszym wieku, czyli np. 70+ nie dojdzie raczej do zwichnięcia barku w trakcie urazu/upadku, lecz do złamania bliższego końca kości ramiennej (głównie ze względu na osteoporozę).
10. Wielokrotne zwichnięcie stawu doprowadza do uszkodzenia chrząstki stawowej i obrąbka. A te struktury samoistnie się nie regenerują. Co w konsekwencji bardzo przyspieszy rozwój zmian zwyrodnieniowych, ograniczenie ruchomości oraz duże bóle.
Tu zaczyna się jakość.