10 prawd o ŁĄKOTKACH w stawie kolanowym:
1. Mamy dwie łąkotki w kolanie: przyśrodkową i boczną. Mają kształt półksiężyca.
2. Łąkotki w kolanie mają bardzo podobną budowę do dysków w kręgosłupie. Składają się w 70% z wody, w 25% z kolagenu.
3. Łąkotki zabezpieczają chrząstkę stawową przed starciem i wczesnymi zmianami zwyrodnieniowymi (wczesną endoprotezą kolana). Łąkotki równomiernie rozkładają obciążenia na całym swoim przekroju.
4. Łąkotki nie są sztywno przytwierdzone do kłykcia kości piszczelowej. Zakres ruchomości to: 11.2 mm (boczna), 5.2 mm (przyśrodkowa). Są idealnie zbudowane do niwelowania pionowych obciążeń i skoków.
5. Mniejsza ruchomość łąkotki przyśrodkowej sprawia, że to właśnie ona najczęściej ulega uszkodzeniu. Łąkotka przyśrodkowa także bezpośrednio się łączy z więzadłem krzyżowym przednim (ACL) i więzadłem przyśrodkowym (piszczelowym). Takie połączenie w trakcie urazu jest bardzo niekorzystne.
6. Łąkotka boczna jest ważniejsza, bo przenosi 2/3 obciążeń stawu.
7. Obie łąkotki są ukrwione w około 25%, ale tylko w części zewnętrznej.
8. Pęknięcie w strefie ukrwionej do 1 cm. ma szanse się zregenerować. Pęknięcia w strefie nieukrwionej też mają szanse się zregenerować jeśli uda się “dostarczyć” krew do tych miejsc. Najczęściej łąkotka uszkadza się podczas: klękania, kucania lub skrętu tułowia na ustabilizowanych kończynach.
9. Uszkodzenie łąkotki typu “rączka od wiadra” oznacza konieczność zszycia lub usunięcia fragmentu łąkotki. Rączka od wiadra to po prostu duża dziura w łąkotce.
10. Po 30 roku życia praktycznie każdy ma pojedyncze pęknięcia w łąkotkach.
Tu zaczyna się jakość.